به گزارش پایگاه خبری گلستان جوان ، در پی تصویب آزادسازی کشت شالی در گلستان، شورای نگهبان با قید یک تبصره اعلام کرد: کشت شالی در سالجاری در مناطق مختلف کشور، در چارچوب سیاست‌های کلی نظام و با هماهنگی دستگاه‌های ملی به تشخیص کارگروه سازگاری با کم آبی استان تعیین می‌شود.

درابتدا ضروریست اشاره شود به سخنان سید محسن حسینی دبیر شورای حفاظت منابع آب استان گلستان که گفت: با توجه به شرایط اقلیمی و خشکسالی استان (در سال آبی جاری) و تاکید کارگروه سازگاری با کم آبی استان مبنی بر استمرار ممنوعیت کشت شالی، شورای حفاظت منابع آب گلستان نیز کشت شالی در استان در سالجاری را ممنوع اعلام کرد. شالیکاران تنها مجاز به خشکی کاری در گلستان هستند و شالیکاری با استفاده از آب‌های زیرزمینی (چاه آب) ممنوع است.

این درحالی است که برداشت بی‌رویه از چاه‌های آب در بخش کشاورزی همزمان با گرم شدن هوا داستان دنباله داری است که هر ساله مشکلات فراوانی را برای مردم منطقه ایجاد می‌کند. از طرفی برداشت آب از چاه‌ها سبب کاهش منابع آبی چاه‌های تامین آب شرب استان نیز شده است.

در همین حال بهزاد هرمزی مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب گلستان در تاریخ دهم اردیبهشت ۱۴۰۰ در نشست سرمایه گذاری طرح فاضلاب گنبدکاووس این مقدار کاهش را هشت درصد عنوان کرد. با توجه به آمار‌های اعلام شده درباره بیشترین آب مصرفی گلستان که معادل ۸۸ درصد است و مربوط به بخش کشاورزی و فقط ۹ درصد آن در حوزه آب شرب و سه درصد در بخش صنعت مصرف می‌شود.

در سرزمینی که قطب کشاورزی کشور است و اغلب مردم به فعالیت‌های کشاورزی مشغولند مطمئنا هر روزه دامنه معضل کم آبی وسیع‌تر و گسترده‌تر می‌شود. گلستان با افزون بر ۶۰۰ هزار هکتار اراضی زراعی و باغی و بیش از ۲ میلیون راس دام از استان‌های برتر کشور در تولیدات بخش کشاورزی به‌شمار می‌رود. براساس آمار‌های رسمی اعلام شده دستکم ۳۵ هزار حلقه چاه آب در گلستان موجود است که از این تعداد ۱۳ هزار فقره آن غیرمجاز حفر شده و با اطمینان می‌شود گفت این تعداد براساس منابع اعلامی رسمی است، اما در گزارش‌های غیر رسمی مطمئنا آمار بیش از این تعداد است که با برداشت بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی بویژه در زمان افزایش دمای هوا و کاهش بارندگی‌ها، استان دچار کم آبی می‌شود.

                  بیشتر بخوانید

ناکافی بودن مبلغ ۵ هزار تومانی برای خرید گندم

افت تولید گندم در گلستان

ضرورت توجه ویژه به توسعه گلستان در بخش کشاورزی

 

مساله تامین آب شرب و کشاورزی گلستان در بدترین شرایط خود قرار دارد به دلیل اینکه د رسال آبی جاری (اول مهر پارسال تاکنون) میزان بارش باران استان حدود ۴۰ درصد و میزان آورده رودخانه‌ها نیز بیش از ۵۰ درصد کاهش یافته است. بارش‌های اندک و استخراخ بی رویه منابع آبی شرایط نامساعدی بوجود آورده است و چنانچه مصرف آب مدیریت نشود، استان در بخش کشاورزی و هم در فراهم سازی آب آشامیدنی با مشکلاتی زیادی روبرو خواهد بود. افزایش مصرف آب همزمان با فرا رسیدن فصل تابستان و گرم شدن هوا، در کنار برداشت بی رویه در بخش کشاورزی، عامل افت آب دهی چاه‌ها می‌شود و این امر زمینه را برای کاهش آب در همه بخش‌ها فراهم می‌کند.

لزوم صرفه جویی و اجتناب از مصرف بی رویه و هدر رفت آب البته در کوتاه مدت بهترین راهکار است و در کنار آن همت مسئولان ذیربط برای تلاش بیشتر به منظور فراهم کردم سازوکاری جهت ذخیره سازی آب از طرق مختلف بویژه سد‌ها در استان در سالجاری به منظور تامین حداقلی آب شرب مردم و کشاورزان در سال‌های آینده را می‌طلبد. از دیگر اقدامات می‌تواند احداث مخازن جدید، ذخیره سازی شبانه آب در مخازن، سرمایه گذاری برای بهسازی شبکه‌های فرسوده و ممانعت از هدر رفت آب باشد.

یکی دیگر از این اقدامات اجرای طرح‌های مهندسی رودخانه‌ها به منظور کاهش بروز خسارت در زمان سیل و استفاده بهینه از هدر رفت آب است.   استفاده از منابع آبی دریای خزر نیز از دیگر راهکارهاست که متاسفانه برای تامین آب شرب شهر گرگان نیاز به شیرین سازی آب دریای خزر است که به گفته مسئولان ذیربط در انتظار صدور مجوز از سوی دستگاه‌های مرتبط است.

گفتنی است، گلستان ۲هزار و ۸۵۰کیلومتر رودخانه با ۴۵رشته دارد که ۲درصد از ۱۴۶هزار کیلومتر روخانه‌های ایران را شامل می‌شود. اترک، گرگان‌رود و قره‌سو از جمله رود‌های دایمی گلستان هستند که به صورت مستقیم بر حیات جمعیت یک میلیون و ۹۰۰هزار نفری استان نقش آفرینی می‌کنند.

با توجه به اینکه کنشگری اصلی در استان گلستان از لحاظ زیرساختی و بنیه‌ای زراعت و کشاورزی است و بعد از گذشت سال‌ها اگر همچنان از کمبود منابع جهت رتق و فتق امورات مردم صحبت شود مطمئنا سیاسی کاری و عدم مدیریت صحیح و وظیفه نشناسی متصدیان سابق و دست اندرکاران درصد بالایی از این امر را در کنار شرایط اقلیمی و جوی را به خود اختصاص می‌دهد.

گذران زندگی روستا‌ها وابسته به فعالیت‌های کشاورزی و دامداری است و مسئولان باید فکری برای تامین آب شرب مردم و زمین‌های زراعی و دام‌ها کنند چرا که بخش قابل توجهی در روستا‌ها از منابع آب شربی که برای آن‌ها تامین می‌شود، جهت شرب دام و بعضا در مواردی نادر برای زمین‌های کشاورزی استفاده می‌شود. کاهش بارش‌ها در سال آبی جاری نشان می‌دهد سفره‌های زیرزمینی استان به عنوان منبع اصلی تامین آب مورد نیاز حوزه‌های کشاورزی و شرب دچار افت شدید شده است.