به گزارش پایگاه خبری گلستان جوان، در بیشتر مراکز استانهای کشور چهارشنبه سوری برگزار شد ازجمله شهر گرگان که از قضا در این شهر سرسبز و با طراوت با حاشیه هایی همراه بود حواشی ای که به جای بوی باروت و سوختگی بوی توطئه به مشام می رسید.

قرائت کنندگان محترم این عریضه آگاهند چهارشنبه سوری به عنوان یکی از جشن های ایرانی است که از غروب آخرین سه شنبه ماه اسفند تا پس از نیمه شب آخرین چهارشنبه سال برگزار می شود و برافروختن و پریدن از روی آتش مشخصه اصلی آن است.

در بسیاری از منابع قدیمی آورده شده که این جشن نخستین جشن از مجموعه جشن ها و مناسبت های نوروزی است که با برافروختن آتش و برخی رفتارهای نمادین دیگر به صورت جمعی در فضای باز برگزار می شود.

قابل تصدیق است و نمی توان کتمان کرد که متولیان فرهنگی کشور اگر به درستی معرفت آیین های این جشن را تبیین می کردند هر ساله شاهد مرگ، سوختگی، قطع عضو و حوادثی از جنس چهارشنبه سوزی در بین خردسالان، نوجوانان و جوانان نسل جدید نبودیم.

در طی سالهای اخیر چهارشنبه سوری به سمت خشونت پیش رفته و با آن فلسفه ای که پیشینان برایش ترسیم کرده بودند و هدفی که در نظر داشتند فاصله بسیاری گرفته و مهمترین شاهد آن رواج بی حد استفاده از انواع مختلف بمب های دست ساز ، مواد محترقه و آتش زا است.

چه بسا اگر مخترعین آتش پرست چهارشنبه سوری واقف بودند که سرنوشت اختراع آنان به این سمت و سو هدایت خواهد شد از خیرش می گذشتند و به اصطلاح، عطایش را به لقایش می بخشیدند و از آن چشم پوشی می کردند.

چهارشنبه آخر سال در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۴۰۱ همزمان شد با تلاش توطئه گرانه عده ای فرصت طلب که با راهبری و راهنمایی برخی دشمنان داخلی نظام از طریق طراحی و خوانش شعارهای تکراری و منسوخ و جیغ زدن آن در جمع های محدود درصدد هیجانی کردن جوانان آنهم از نوع کاذبش در خیابانهای گرگان برآمده و مترصد آغاز آشوب و اغتشاشی دیگر بودند که در نهایت با سپری شدن زمان و گذشت پاسی از شب، خسته از داد و بیداهای بیهوده، وامانده از پا افتادند.

در این شب جمعی نظراتشان را بیان کردند آنهم با فریاد و اشکالی هم ندارد که در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران چند نفر در یک دورهمی یکسری شعارهایی بانگ بزنند اما باید دانست که این، نشان دهنده نظر جمع نیست. این شعارهایی که سرداده شد طراحی دشمنان نظام  در خارج از مرزهای کشور است و هدف هم جز به جان هم انداختن مردم ایران نیست. مردم آگاه ایران با طناب کسی توی چاه نمی روند.